Thursday, May 15, 2014

Aku...

Hai guys....
Lemau je.....
Cer happy sikit..
Cuba tiru macam gwa ni.. senyum je selalu . Ada masalah senyum..sakit hati senyum penat senyum.. sedih senyum..kecewa senyum..sampai orang kata gwa baru menginjak 23 tahun walau hakikat dah masuk third series ok... haaa kelas tk kelas le kan gwa.?

Actually tak la happy sangat gwa skang ni. Nak dijadikan cerita tadi ada plak yang tanya aku" dah 30 kenapa a tak kawen lagi" terkedu gak la masa dapat soalan ni. Apa dia igt aku sesuka ke tak nak kawen? Ni lah masalah orang keliling kita ni, kadang-kadang terlebih caring.hhuhu penat acik nak! Tapi cool je jawab..

" Allah belum kata masa saya untuk kawen"
" u tak cari.. kalau tak cari mana nak dapat"
" tapi u kalau ada perempuan pun, kalau Allah kata belum masa u kawen.. u tetap tak kawen.. itu yang kadang-kadang ada kawan sampai 10 tahun. Kenapa mau kawan lama-lama kalau sudah suka terus kawen la kan? Tapi Allah kata belum masa untuk u kawen sebab itu u tak kawen  "

Teruslah orang tu diam..

Bila kenang balik yang sebenarnya, aku rancang nak kawen masa umur aku awal 20an dalam 20-23..aku ada gak la desak pakwe aku masa tu at least bertunang. Tapi dia tak nak sebab masa tu dia belajar lagi. Aku pun taklah salahkan dia.. itulah namanya jodoh..itulah namanya qada' dan qadar. Kitahanya mampu merancang Allah yang menentukn. Akhirnya.. dia pun dah berkahwin dah masuk 2 ke 3 tahun kot. Aku yang belum sampai jodoh.

Hari tu..masa kat tempat kerja part time masa aku serve sorang mak cik dengan anak perempuan dan cucu dia... budak perempun tu tegur aku.. betul ke aku orang melaka? Duduk rumah awam bukit rambai lahir tahun 84? Aku. Pun terkedu gak. Siapalah pulak yang  tahu pasal aku ni?.. oo rupanya dia kawan aku masa sekolah rendah aku dah perasan muka dia.. tapi tak ingat nama dan lagi dahsyat aku tak tanya pun nama dia.hehhhe. tadi aku pun ada serve sorang lagi kawan sekolah rendah, hurm semua dah beranak pinak eak...

Kadang kAla aku terasa seperti aku berjalan kaki disebatang jalan yang penuh kereta berlalu lalang.. aku seronok. Walau aku  berjalan kaki...tapi aku boleh cepat sampai kedestinasi mengikut kemampuan dan kecekapan aku.  Tapi kadang kala aku penat berjalan sendiri aku cuba menahan kereta-kereta yang ada, dengan niat ingin menumpang., tapi bukan menumpang kosong..orang berbudi kita berbahasa... tapi malang nya tiada sapa pun yang sudi menumpangkan aku.. bila penat berharap, aku bertekad sendiri berbekalkan senyuman yang tak lekang dibibir.. bosan. Ya .. sendirian itu membosankan. Aku melihat kenderaan yang berlalu ditepi aku..aku mengukir senyuman dan sikit kata sapa. Mereka hanya mengangkat tangan tiada siapa yang sudi berbual atau menyanyi bersama aku seusai berjalan searah tapi sendiri.... kenapa?

klik iklan ni tak kena bayar pun